نبود استراتژی و رهبریت برای انقلاب ۱۴۰۱

مطلبی در سایت پیک ایران به چاپ رسیده است که برگردان یک کلیپ ویدئویی است. رابرت گرین نویسنده‌ی آمریکایی در این کلیپ نکاتی با ارزش را برای ارزیابی امروز و فردای انقلاب ۱۴۰۱ ایرانیان گوشزد می‌کند. او با دقت در این کلیپ به نقاط برتری و کمبودهای این انقلاب می‌پردازد و از اینکه نگرانی خود را برای سرنوشت این انقلاب در گذر زمان بیان کند، ابایی ندارد. رابرت گرین به جا می‌گوید که در ماههای آتی، نبود استراتژی مبارزه، تاکتیک‌ها و موتور متحرکه‌ی این انقلاب را به چالش خواهد کشید.

ضرورت تشکیل «کمیتۀ نجات ملّی»،علی میرفطروس

بارها گفته ام که در این چهل سال، رژيم اسلامی نه تنها منابع مادی و اقتصادی جامعۀ ما را نابود كرده، بلكه اخلاق انسانی و غرور ملّی مردم ما را به تباهی كشانده است. اين رژيم نه تنها جوانان را كشته بلكه ،حسِّ جوانی را در جامعۀ ما كشته است.نه تنها زنان و دختران را سركوب كرده، بلكه احساس زیبائی و حسِّ زن بودن را سركوب كرده است… بنابراین،شعار«زن، زندگی و آزادی» چکیدۀ همۀ آرزوهائی است که در مسلخِ رژیمی مرگ اندیش  قربانی شده اند.

بایدن و آشفتگی در نظم جهانی، یک پیشنهاد به آقای رییس جمهور، امیر طاهری. با مقدمه ای از نقطه

در چنین شرایطی، که بسیاری از چپ‌های داغ دیروز، امروز با دست‌های یخ‌زده می‌نویسند، بخش بزرگی از سینه‌چاک‌های گلوبالیسم و ایده‌آل‌های آن، در یک سردرگمی عجیب گرفتار آمده‌اند، راست‌ها، که گمان کردند «دونالد ترامپ»، سردار نجات است، همچنان بر طبل دیوارکشی و اردوبندی می‌کوبند؛ مقاله‌ی وزین امیر طاهری در سایت ایندپندنت فارسی، بخوبی و با چتری گسترده، نشان می‌دهد که مشکلات جهان امروز، دیگر بدست دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان گشوده نخواهند شد.

گاردین : چگونه خوزستان از سرزمینی تالابی به سرزمینی بایر تبدیل شد؟. ترجمه‌ی محسن هویدایی

محسن هویدایی همت گمارده و مقاله‌ی روزنامه‌ی گاردین را ترجمه نموده است. نخست در سایت پیک‌ایران این مقاله را دیدیم و اصل آن از سایت میدان است. خواندن این مقاله برای هر ایرانی، واجب و لازم است. سویه‌ی علمی و پژوهشی مقاله، استناد‌های آن را استوار می‌کند. در جایگاه یک ایرانی، بسیار دقیق‌تر می‌فهمیم که مدیران نالایق، فساد اداری و مافیای اقتصادی جمهوری اسلامی چه بر سر ایران آورده‌اند. از سویی این مقاله نشان می‌دهد که در جهان امروز، نمی‌توان سخن از توسعه‌ی پایدار و ماندگار آورد مگر

در تعامل ستاره‌های ایرانی و حکومت اسلامی، سود و زیان هر طرف چیست؟ مجید محمدی

مجید محمدی با مقاله‌ای در رسانه‌ی «ایندیپندنت فارسی»، نگاهی به مشکل همسویی و ابزاری شدن سلبریتی‌های ایرانی با حکومت جمهوری اسلامی ایران انداخته است. او از واژه‌ی «ستاره» بهره جسته است، که جایگزین همان واژه‌ی رایج سلبریتی باشد. منافع و سهم این سلبریتی‌ها را در همسویی با حکومت بر شمرده است و زیان‌های این رفتار را در مسیر شکل‌گیری فرهنگی و مسیر مبارزه مردم نیز، گذرا بررسی کرده است. در مطلب‌های از این دست، و بطور کلی در مقالات «روزنامه‌نگاری»، که سایت

مدل حکمرانی چینی، محمود سریع‌القلم، با تحلیلی از نقطه

شرایط کارگران، ساعات کار، دستمزد، بیمه‌های کاری، مرخصی‌های استعلاجی و سالانه و امکان برخورداری از سندیکاها در چین از جهان زیرزمینی و تاریک و ترسناک می‌گوید. بیهوده نیست که همین اروپاییان و آمریکاییان عاشق گلوبالیسم، حامیان حقوق بشر، تریلیون‌ها دلار ، سرمایه‌های خود را در چین متمرکز کرده‌اند تا از «کار ارزان» بهره ببرند. آنها که لاف و لاس می‌زنند، ولی نمی‌دانم چرا دوستان و رفقای چپ ما

در حاشیۀ«ایران باید صدا داشته باشد»،علی میرفطروس / با نقدی از نقطه

رضا پهلوی همین اواخر در کلاب هاوس نیز در جمعی شرکت جست. در آن جمع، از قدیمی‌ها و سرشناس‌ها تا چهره‌های ناشناس و کم‌توشه شرکت داشتند. او آنها را شنید و برای بار دیگر اثبات کرد که از نزدیکی به جمع‌ها و افراد ابایی ندارد. این، بار اول نیست که او به اینگونه جمع‌ها علاقه و تمایل برای همکاری را نشان می‌دهد. فکر کنم تا رضا پهلوی عکسی با بهرام مشیری و دست روی دوش نیاندازد این انتظارها از او پایان نیابند. اینجاست، که از پاراگراف آخر مقاله‌ی علی میرفطروس خردمند، به تامل باید نشست،

مالی‌گرایی امریکایی در برای صنعت‌گرایی چینی / مایکل هادسون / ترجمه‌ی علی اورنگ

مطلب زیر برگرفته از سایت «نقد اقتصاد سیاسی» می‌باشد. نویسنده‌ی مقاله، همانطور که می‌بینیم، تمرکز اصلی را بر راهکار‌ها و راهبرد‌های آمریکا و نئولیبرالیست‌های آمریکا قرار داده است. مقاله‌ی هادسون (و زحمت ترجمه‌ی آن)، تلاشی در روشن‌سازی سیاست‌های الیگارشی و یکسویه دیدن جهان از دید آمریکایی‌ها است. دو نکته‌ی پنهان در پس این مقاله، بازشکافته نشده‌اند.

یووال نوح هراری و درس عبرت از یک سال زندگی با ویروس کرونا – ترجمه‌ی عرفان ثابتی

مطلب زیر برگرفته از سایت پیک ایران است. منبع اصلی مطلب سایت آسو می‌باشد. مطلب از کارهای جدید و خواندنی هراری است و ترجمه‌ی روان ثابتی، بر لذت خواندن می‌افزاید. برای جوانان ایرانی، دسترسی به افکار و نظرات یووال نوح هراری از دو سال پیش مشکل گشت که جای تاسف دارد. عده‌ای او را ماتریالیست نامیدند تا از کشش نوشته‌های او کم کنند. ولی او در اصل یک فیلسوف آنگلوساکسون راستین است و امید که جوانان ایران با روش استدلال و تحلیل او آشنا شوند.

رضا پهلوی در قامت يک شورشی؟ اسماعيل نوری علا

اغلب فرنگ رفته ها، در بحث های سیاسی خود، از اصطلاج «تغيير پارادایم» ياد می کنند؛ من اما همیشه از اصطلاح «قراردادن قطار بر ریلی ديگر» استفاده کرده ام و، بعنوان يک جمهوريخواه، اعتقاد دارم که شاهزاده رضا پهلوی هم، همچون پدر بزرگ خود که در آستانه قرن پیش قطار تاريخ ايران را بر روی ريل تازه ای قرار داد، صد سال پس از او، دست به انجام چنین کاری زده و بهيچ روی نمی توان از سحنان اش اینگونه استنباط کرد که او از هر آنچه با او به دنيا آمده استعفاء داده و خواستاران پادشاهی را یکسره نااميد کرده است.

مقدّمه ای بر شعرِ چنگ‌نوازِ سیستانی:اندکی شادی بايد/ که گاهِ نوروز است،علی میرفطروس

در تارنمای علی میرفطروس، مطلبی کنجانده شده است که هم تسلی‌دهنده‌ و هم دلنواز این ایام نوروزی‌ است. سالی پر اندوه را به کنار و در یاد می‌گذاریم, امید می‌افشانیم که سال آینده بر مردمان ایران‌زمین سالی مهربان‌تر و سازگار‌تر باشد. چرا که بی یاد آنان و در دوری از وطن همانگونه که نظامی می‌گوید: دلنواز من بیمار شمائید همه، بهر بیمارنوازی به من آیید همه.
تارنمای نویسنده مقاله.

گفتگو با حمید شوکت دربارۀ خلیل ملکی و کتاب«میعاد در دوزخ»

حمید یوسفی: خلیل ملکی، یکی از فیگورهای مهم تاریخی سیاسی ایران است که چه قبل از انقلاب و چه پس از آن، صحبت درباره فعالیت سیاسی او بسیار است. او از اعضای ۵۳ نفر بود که در دوره پهلوی اول به زندان افتاد و پس از سقوط رضاشاه، به حزب توده پیوست و سپس در سال ۱۳۲۶ از این حزب جدا و به منتقد جدی سیاست‌های حزب توده تبدیل شد. برای ملکی سوسیالیسم بدون وجوه دموکراتیک آن معنا نداشت